කොහොම හරි මාස දෙකකට පස්සසේ කට්ටිය අයෙමත් සෙට් උනා....බොරැ,කොමඩි,කේලම් මොහොතකින් දොරෙ ගලන්න ගත්තා..වෙනදා වගෙම මමත් අහගෙන හිටියේ මෙතනින් යන්න වේන අන්තිම මොහොත ගැන හිතින් ලත්වෙමෙන්...අපේ පිනා මේ මොහොත වන විට අපේ නික්ම යමේ පත් වන් ඇඩ්මිශන් බෙදා හරිමින් තිබුනා....අමුතුම සිහින ලොකයක පාවේවි සිටි මට මගේ නමත් කියවෙනාවා සේ ලවට ඇසුනා ,වෙනදා නොතිබු අලස කමකින් අද මම මගේ අවසන් පාසල් දිනය නිමා කිරිමේ මොහොතට සාප කරමින් , එක් දවසකදි මා විසින් බිමට පෙරලා දැමු,සෑම විටම අපහට වෙවැල් කාසායෙන් නොඅඩුව සoග්‍රහකල අපගේ දයාබර ව්දුහල් පතිතුමා අතින් නික්මයාමට අවසර ලැබුනා.....වෙනාදා පාසලේ ගත කරන පැය 6 කල්ප කාලන්තරයක් බදු වුවද අද එම වෙලාව ඉක්මනටම ගේවි යන බව නොහැගුනාම නොවේ නමුත් නික්ම යාමට ප්‍රතම කිරිමර වැඩ රාජකාරි දෙක තුනක්ම ඇත.........සගවා තිබු බිත්තර එකින් එක එලියට අවේ හරි මචන් දෙමුගේම කියාගෙනමය.....සුලුමොහොතකින් එ සියලුම බිත්තර ගුවන් ගත් විය.......මගෙත් කන අයිනෙන් එකක් දෙකක් පියබා ගියේ මා හට මරණ බිය ඇති කරමිනි.සමහරැ බිත්තර කෑවොය,සමහරැ බිත්තර නෑවොය,මම නම් බිත්තර නෑවා පමණි.නමුත් සියලුම බිත්තර නිමා විමෙන් පසුව එම සිගිති ආතල් එකද කුඩුවි ගියේ මා සිතද නැවත් වරක් අමුතුම අසහනයකට ඇද දමමිනි......
මා බලපොරොත්තුව සිටි එ මොහොත පැමිණ ඇත.දැන්නම් යාමට සිදුවන බව සක් සුදක් සේ පැහැදිලිය...කුමක් නිසාදයත් අපගේ මේ සිගිති අතල් එකෙන් කුල්මත්ව සිටි දයාබර විදුහල් පතිතුමා දුම්මල වරම අතට අරගෙනය...සැනෙකින් සිනහ මුහුණු නැතිවි ගියේ අපගේ පන්තියේ සිටි සොහොයුරියන්ගේ දෑහ් අගට කදුලු බිදු එක්කරමිනි...මම ජිවිතේ පලමු වෙනි වත්වට අපේ පන්තියේ සිටි කෙල්ලන් ගැන අමුතුම හැගිමක් ඇති විය..ඔවුන් අඩන්නේ අප නිසා නොවේද අපගේ වෙන්වයාම ඔවුන්ට දරාගත නොහැකිව ඇත.එත් මක් කරන්නද අපහට යම් දිනක යාමට සිදුවෙනාවා නොඅනුමානය
ජිවිතේට අඩන කෙල්ලන් දැක කට පියාගෙන නොසිටි අප මේ මොහොතේ ගොලුවි ඇත....මාගේ සිත අමුතුම තනිකමකින් වේලි ඇත..."ඇයි දෙයියනේ පාසල් ජිවිතය අවුරැදු 14 නොකලේ"දැන් මම දෙයියන් සමග ඇර ගන්නටද යයි.....නමුත් දෙයියන් කියා මක් කොරන්නද..........යායුතු ගමන යායුතුමය.......මට අඩන්නට බැරිය මා ඇඩුවොත් මාගේ මතුරන් ඉදිරියේ මා නිවටයෙකු හො පොන්ටින් කෙනෙකු වෙනවා අනුමානය...නමුත් මා ඇඩිමට අවශය සියලුම සුදුසු කම් සපුරා සිටි මා පසුපසට වුයේ නොදැනුවත්වල ගාලා ගිය කදුලක් හොරෙන්ම පිස දමමිනි.
පාසලේ ආතල් ඉවරය,එම ජිවිතය මම මැරෙන තුරාවට අමතක නොවනු ඇත......මා කටවත් නොකියාම පාසලෙන් පිටත් වුයේ සමුදිය නොහැකි අයද එ අතර සිටි නිසාවෙනි........
සුලගේ ලෙලෙනා මල් සෙදග පා
අප පාසල් ගිය කාලයේ
යාලුවො අද නැත
වෙන අය එහි ඇත
කාලය යයි වෙනතක අරැමේ//
අප පාසල් ගිය කාලයේ
යාලුවො අද නැත
වෙන අය එහි ඇත
කාලය යයි වෙනතක අරැමේ//
No comments:
Post a Comment
ලැබිම් වලට වඩා නොලැබි බොහොමයි එම නිසා comment එකක් නොලැබුනා කියා අමනාපයක් තුන් හිතකවත් නොමැත....